CYNTHIA MATONHODZE

Cynthia Matonhodze is een documentaire fotografe en zelfstandige videografe uit Zimbabwe. Ze heeft ruim tien jaar ervaring in het vastleggen van maatschappelijke problemen en thema’s die verband houden met het gevoel ergens bij te horen. Ze behaalde een master in Engelse literatuur aan de universiteit van Zimbabwe en een diploma in fotojournalistiek en documentaire fotografie aan de Market Photo Workshop in Zuid-Afrika, waar ze haar technische vaardigheden verfijnde. Cynthia nam deel aan de Masterclass East Africa van de World Press Photo Foundation en kreeg een beurs van het Social Justice-programma van de Magnum Foundation. Haar werk werd gepubliceerd in internationale media zoals The Guardian UK, The Wall Street Journal en The New York Times. Naast stichtend lid van de Zimbabwe Association of Female Photographers is ze ook lid van Women Photograph en is ze opgenomen in de African Photojournalism Database van World Press Photo. Cynthia studeert momenteel aan de universiteit van Kaapstad.

In A Place to Call Home verkent de kunstenares – via fotografie en archieven – wat het woord ‘thuis’ betekent voor William Phiri, een arbeidsmigrant die nu in een bejaardencentrum in Dete in het noordwesten van Zimbabwe woont.

In de jaren 1960 trokken migranten uit naburige landen zoals het huidige Zambia, Mozambique en Malawi, vaak met de trein, naar Rhodesië (het huidige Zimbabwe) op zoek naar werk. De meesten van hen kwamen bij de spoorwegen of in de steenkool-, tin- en goudmijnen terecht. Ze vestigden zich in die regio’s, maakten er vrienden en stichtten er een gezin.
De Federatie van Rhodesië en Nyasaland werd op 31 december 1963 ontbonden, waarna Zambia en Malawi (voorheen Nyasaland) in 1964 onafhankelijk werden. Toch zijn veel arbeidsmigranten blijven wonen waar ze zich gevestigd hadden.
De verhaallijnen die zich ontvouwen, gaan over de erfenis van arbeidsmigratie in de regio en over de manier waarop dit werk vaak de traditionele familiestructuren overhoop heeft gehaald. Via een leven in de schaduw zetten ze ons ertoe aan na te denken over begrippen als migratie, geschiedenis en ‘ergens bijhoren’ in de wereld van vandaag.

Dit project werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van de Magnum Foundation.